นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[1-Short Twice] Roommate & Soulmate { Jeongyeon x Nayeon }
'ฉันต้องจูบเธอเหมือนในนิยายให้เธอเชื่อว่าฉันชอบเธอจริงๆไหม' - Yoo Jeongyeon
ผู้เข้าชมรวม
1,681
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
1.68K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 3 เม.ย. 60 / 22:43 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
정연 X 나연
Writer Talk :
สวัสดีค่ารีดเดอร์ วันชอตนี้ได้จากการฟังเพลงของ Bolbbalgan4 วนทั้งวัน
คิดพล็อตมาแล้วนึกถึงคู่ที่ตัวเองชิปเลยจัดแต่งซะเลย555555
ว่าไปแล้วไรท์ก็เขียนแต่วันชอตคู่อื่น เรื่องนี้เป็นวันชอตเรื่องแรกที่เป็นคู่ชิปหลักไรท์เลย
ฝากวันชอตนี้ในอ้อมอกอ้อมใจแม่ยกทูยอนด้วยนะคะ ><
สวัสดีค่ารีดเดอร์ วันชอตนี้ได้จากการฟังเพลงของ Bolbbalgan4 วนทั้งวัน
คิดพล็อตมาแล้วนึกถึงคู่ที่ตัวเองชิปเลยจัดแต่งซะเลย555555
ว่าไปแล้วไรท์ก็เขียนแต่วันชอตคู่อื่น เรื่องนี้เป็นวันชอตเรื่องแรกที่เป็นคู่ชิปหลักไรท์เลย
ฝากวันชอตนี้ในอ้อมอกอ้อมใจแม่ยกทูยอนด้วยนะคะ ><
* เกิดจากจินตนาการอันล้ำลึกของไรท์เตอร์เท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้ผู้ถูกกล่าวถึงทุกคนในเรื่องเสียหาย *
Thanks For Theme
พูดคุย ติชมได้ที่ @pixppd
ขอบคุณที่แวะเข้ามาไม่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ :)
ขอบคุณที่แวะเข้ามาไม่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ :)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อิมนายอนิว่าเธอัสินใผิพลาั้แ่วันแรที่พบเอเา
ยูอยอน หิสาวผู้หั่นผมนสั้นุราวับทอมบอยแ่ไม่เยเห็นนามีวามรัับเพศเียวันเลย เพศร้าม็ไม่เยเห็น
เาเป็นผู้หิที่มีใบหน้าวนส้นีนที่สุในโล อุปนิสัยเย็นาหน้านิ่อเาทำให้ไม่มีใรล้าบหาสมาม้วย ยเว้นแ่เธอเนี่ยแหละที่เสนอัวเ้าไปเป็นเพื่อน้วย แถมยัให้เาเ้ามาแร์หอพัับเธออี
นั่นแหละ วามผิพลาอเธอั้แ่วันแรที่เอัน
วามวนีนที่มาพร้อมับใบหน้านิ่ๆทำให้เธอรู้สึอยาะรอยาประสาทเ้าปาทุวัน ยิ่เธออยู่ับยัยหัวเห็นี่บ่อยเท่าไหร่ วามเสี่ยในารเป็นบ้า็ูะเพิ่มมาึ้นเท่านั้น
ยูอยอนไม่เยยิ้ม ถึแม้ว่าเาะูหนัลหรืออ่านหนัสืออมเมี้ ็ะมีเพียแ่เสียระแอมเท่านั้นที่แสไ้ว่าเาำลัอารม์ี
ล้ามเนื้อบนใบหน้าไม่พอหรือไยะ
เาอบทำหน้านิ่เวลาที่เธอโมโหหรือหุหิ บาที็แสออว่าเบื่อออมารๆเมื่อเธอพยายามที่ะสาธยายเี่ยวับไออลที่เธอปลาบปลื้มให้เาฟั
ั่เ่นอนนี้ที่เธอำลัเล่าเี่ยวับีรี่ย์ที่เธอพึู่บไปเมื่อืน
"หนวหู"
น้ำเสียนิ่ๆนั่นพาลให้เธออารม์เสียไ้ลอเวลา รวมถึเวลานี้ อยอนพลิัวไปอีทาพร้อมับว้าเอาหมอน้ามาปิหู
แ่อยาะแบ่ปันเยๆเอ ไม่ำเป็น้อทำแบบนี้็ไ้นี่
สุท้ายเธอ็เลิล้มวามพยายามที่ะลายูอยอนเ้ามาเป็นสาวยัษ์ยมแล้วออไปทำอาหารเย็นแทน
ลิ่นบูแิแอบอวลเ็มห้อ เธอและอยอน่ารีบสวามปามอาหารรหน้าราวับออยามาสิบปี
หลัามื้ออาหารที่เป็น่วแรร์อวันในารทำิรรมร่วมันระหว่ารูมเมททั้สอแล้ว นายอนและอยอน่า็อยู่ในโลอัวเอ เธอับอหน้าโน้บุ๊เพื่อสรีมแท็ยัษ์ยมในทวิเอร์ ส่วนเา็นอนฟัเพลอยู่บนเีย
มีหลายรั้ที่เธอเผลอส่เสียรี๊้วยวามฟินนอยอน้อเอ็ใส่ นผมสั้นหน้ายุ่เหยิไม่่าับสภาพหัว เาุใบหน้าลที่ผ้าห่มเมื่อนายอนส่เสียรี๊อีรั้พลาถอนหายใ
นายอนลานึ้นมาบนเียหลัาที่สรีมแท็ยัษ์ยมในทวิเอร์นเหนื่อย เอื้อมมือไปปิโมไฟบนหัวเียอันเป็นุำเนิแสสว่าอห้อนทั้ห้อเหลือเพียแสันทร์ที่สาเ้ามาทาหน้า่า
หมอน้าอันให่ถูวาั่นเพื่อเป็นเส้นแบ่เไม่ให้อีฝ่ายรุล้ำพื้นที่ส่วนัว นายอนพลิัวไปมาอยู่ลอเวลา ว่าเธอะหาอศาให้นอนหลับสบาย็ถูอยอนเอ็ใส่เสียหลายรอบ
ถ้าวันนั้นเธอไม่วนยัยหัวเห็นี่มาแร์ห้อ้วย ีวิอเธอีว่านี้แน่
เสียยับเียปลุนายอนื่นึ้นมาลาึ วามสะลืมสะลือเ้ารอบำทันทีที่พยายามฝืนเปลือา
นายอนมอเห็นอยอนันัวึ้น ะเ้อมอมาทาเธอ เธอหลับาปี๋่อนะรู้สึถึวามอบอุ่นาผ้าห่มผืนให่บริเวหน้าอทั้ๆที่่อนหน้านี้เธอห่มผ้าห่มถึแ่ท้อเท่านั้น
"ห่มผ้าห่มแ่นั้นเี๋ยว็เป็นหวัอี ริๆเลย"
เาบ่นุ้มิ้มอยู่นเียวแล้วมุัวลใ้ผ้าห่ม่อ
วามนเิึ้นบนใบหน้าพร้อมับวามรู้สึแปลๆที่เิึ้นในอ หัวใวน้อยเ้นึัอย่าไม่รู้สาเหุ
อะไรอเาันนะ
---
ามสุมทุมพุ่มไม้ลายเป็นแหล่บานอนายอนและอยอน เนื่อาอาาศที่ร้อนิบหายทำให้พวเธอ้อระเหเร่ร่อนาห้อสมุลาอมหาวิทยาลัยที่เป็นุป๊อปปูล่าร์ึ้นทันทีเพราะมีแอร์มาอาศัยร่มเาธรรมาิแทน
้าวล่อสอล่อถูทัู้่วาเรียบั้แ่เปิฝา พอินเสร็แล้ว ่าน็่าเ้าสู่โหมไพรเวท นายอนนั่ฟัเพลไออลที่เธออบ และอยอน็นั่อ่านหนัสือ
เวลาผ่านไป นายอนรู้สึว่าเปลือาอเธอหนัึ้นเรื่อยๆ ัวอเธอโนเนไปมา วาม่วเ้ารอบำใล้ะสมบูร์แบบ
ฝั่อยอนที่ำลัหมมุ่นอยู่ับหนัสือถูึออมาาโลอัวเอั่วราวเพราะอาารโยัวไปมาอเพื่อนวนสายาเา เรียมอ้าปาะเอ็แ่็้อลืนำ่าลไปในท้อเมื่อนายอนทิ้ัวลที่ัอเาอย่าพอิบพอี
ลมหายใถูผ่อนลเบาว่าปิเพื่อให้นายอนหลับสบายึ้น ่อยๆยื่นหนัสือในมือออบัแสแที่ส่อผ่าน่อว่าระหว่าใบไม้ระทบลที่ศีรษะอเธอ รอยยิ้มที่นานๆทีะปราบนใบหน้านิ่เปิเผยออมาอย่า่ายาย
---
หน้าร้อนผ่านไปไวราวับโห อนนี้หน้าหนาวแล้ว แ่อาาศ็ไม่ไ้่วยให้อารม์ร้อนออิมนายอนลลไป เธอำไ้ว่าเธอสั่ให้อยอนออไปื้อผัสลั แ่สุท้ายเา็ลับมามือเปล่า ใบหน้าระ่ายลายเป็นสีแัเมื่ออยอนยัเถียหน้าาเย
"ันเหนื่อยที่ะ่อล้อ่อเถียับเธอแล้วนะ!!!"
"บอแล้วไว่ามีอยู่ในู้ เธออ่ะาถั่วหาไม่เอเอ ัน็อุส่าห์ออไปามใเธอแล้วไ"
"็หาแล้วไม่เอไเลยให้ออไปื้อ!!!"
ยูอยอนพ่นลมหายใพลารอาึ้นฟ้า่อนลุเินเ้าไปในห้อ
"ย่าห์!!!! ยูอยอน!!!!"
"โว้ย!!! รู้แล้ว!!!!" เาะโน
นายอนเินลส้นปึปัมาทีู่้เย็นอีรั้ ลมือ้นหาผัสลัที่อยอนบอนับอหนา
"เธอนี่มันาถั่วริๆ" น้ำเสียนิ่ๆโทนเียวอเาัมาา้านหลั
"ไหนล่ะ! ัน้นแล้ว้นอี็ไม่เอ!"
นายอนไ้ยินเสียอยอนถอนหายใ่อนะรู้สึถึลมหายใอุ่นๆ้าแ้ม เาย่อัวล้อนหลัเธอแล้วเอื้อมมือไปหยิบถุสีแรหน้าแล้วยื่นให้พลาะโหน้ามาเอ่ย
"ันบอเธอั้แ่วันนั้นแล้วว่าันใส่ผัสลัลในถุสีแ"
"อ... อ่อ"
นายอนถใบหน้าล วามรู้สึแปลๆที่เย่อัวึ้นในอลับมาอีรั้พร้อมับอัราเร็วารเ้นอหัวใที่เพิ่มึ้นอย่ารวเร็ว
"หื้ม? เป็นไรป่ะเนี่ย นิ่เียว"
"ห้ะ... อ่อ ไม่มีไร"
นายอนลุพรวพราออไปทันที เอาะนนที่นั่้อนหลัอยู่นั้นล้มหายหลัอย่าไม่เป็นท่า
หลัาวันนั้น อิมนายอน็มานั่ปวหัวอยู่ใ้ถุนะเนื่อาำแนะนำที่ไ้รับมาาเพื่อนสนิทในลาสนามปาร์ีฮโยที่เธอไปอำปรึษาเี่ยวับอาารแปลที่เธอพบเอ
'ยูอยอนอบแแน่ๆ'
เหอะ... ยัยนั่นเนี่ยนะ? วันๆเอาแ่วนประสาท
'ยัยนั่นทำเป็นเมินเธอแ่็แอบทำนู่นทำนี่ให้ ไม่ให้เรียว่าอบแล้วละเรียว่าไรยะ'
'เอ้า ละให้เรียว่าไรล่ะ'
'นพิเศษไ'
น้ำเสียแ๋นๆอีฮโยยััอยู่ในโสประสาท นายอนทึ้หัวัวเอแล้วฟุบหน้าลับโ๊ะ่อนะสะุ้เมื่อรู้สึถึวามเย็นที่ศีรษะ เยหน้าี้น็พบับระป๋อโ้ที่ลิ้ลมาาหัว ยูอยอนยืนล้วระเป๋าเสื้อโ้ทอยู่้าหลัเธอ
"อ้าว มาั้แ่เมื่อไหร่"
"่อนที่เธอะฟุบ" เาเอ่ยหน้านิ่
ทาเินลับหอูวัเวว่าที่เย ปิ็ไม่่อยมีนใ้ถนนเส้นนี้อยู่แล้ว ยิ่เป็นเวลาึอี นายอนหันมอน้าายเป็นรั้ราว เายัเสียบหูฟั วามมอไป้าหน้าอย่าเรื่อยเปื่อย พลันเสียแ๋นๆอีฮโย็ัึ้นมาในหัว
'ยูอยอน้ออบแแน่ๆ'
นายอนส่ายหน้ารัวๆ ไล่วามิที่ประเประัเ้ามาออไปหมสิ้น
"เป็นไร หนาวหรอ" อยอนหันมาถาม
"เปล่า"
อยอนหยุเิน เายมือออาระเป๋าเสื้อโ้ท ับมือที่เย็นเียบอนายอนเ้าไปในระเป๋าเสื้อแล้วออเินทันที
หัวใวน้อยอนายอนทำานหนัอีรั้
เิอะไรึ้นับันเนี่ย!!!
---
'ถ้าอยาะรู้ว่าอยอนิยัไับเธอริๆนะ เธอ็มอมเหล้าเาเลยสิ'
นายอนมอวโูในมือที่อุส่าห์ทำหน้าหนาๆไปื้อมาาร้าน๊อ้าหอ ถึำแนะนำอีฮโยูะโหร้ายไปหน่อย แ่็น่าเสียายที่ะไม่ลอให้มันรู้ๆันไป
"ื้อโูมาทำไม" อยอนถามทันทีที่เห็น
"ู่ๆ็อยาื่มอ่ะ"
นายอนวาวโูลที่โ๊ะัวเล็ เินไปหยิบแ้วมาสอใบ
"ทำไมแ้วมีสอใบ? อย่าบอนะว่าเธอะให้ันื่ม้วย"
"็ลานี่"
"ันไม่ิน" พูบ็หันไปสนใหนัสือในมือ่อ
"แล้วแ่เธอ ถ้าเธอไม่ิน ันะเอาเลโ้ที่วาระเะระะบนโ๊ะเรื่อแป้อันไปทิ้ให้หม"
"อย่านะ!!!" อยอนเ้ัวึ้นาโฟา
"อย่าเอาไปทิ้เลยนะ ันหาที่ไว้ไม่ไ้อ่ะ ็ฝานิฝาหน่อยไม่ไ้หรอ"
"ั้น็ลมาื่มะ"
สุท้ายอยอน็้อลุออมาาโฟาเพื่อมาื่มโูที่นายอนรินไว้ให้ เาื่มเ้าไปอึหนึ่แล้วทำท่าว่าะลับไปอ่านหนัสือ่อ แ่สายาอนายอน็ทำให้เาำใื่มเ้าไปเสียหลายอึนหมแ้ว
โูทุวที่ื้อมาหมลยัไม่ถึั่วโมโยอยอน ถึอนนั้นเาเริ่มสะลืมสะลือ วามปรือไ้ที่ นายอนเริ่มเปิประเ็นทันทีเมื่อเห็นโอาส
"นี่อยอน เธอมีนที่อบหรือเปล่า"
อยอนพยัหน้าแทนำอบ่อนระโูที่เหลือในแ้ว ัวอเาเริ่มโนเน
"นนั้นเป็นใรหรอ"
"เธอไ... ยัยโ่"
นายอนอึ้ไปในทันที วามรู้สึแปลๆที่เิึ้นบ่อยๆัเนึ้นทันา หัวใวน้อยเ้นแรนหูอื้อ ลื่นวามร้อนแล่นึ้นบริเวใบหน้า
"ไม่เื่อันหรอ"
"..."
"ัน้อูบเธอเหมือนในนิยายให้เธอเื่อว่าันอบเธอริๆไหม"
"ไม่้อ ---"
ยัไม่ทันพูบ อยอน็พุ่เ้ามาประทับรีมฝีปาลรำแหน่เียวันอเธอ่อนะถอยออมาอย่ารวเร็ว
"เื่อหรือยั"
"... เื่อแล้ว"
นายอนไ้ยินเสียัวเออบไปเ่นนั้น ภายในหัวอเธอำลัาวโพลน หูอเธอมิอารับรู้เสียอะไรไ้อีราบใที่หัวใอเธอยัเ้นแรอยู่อย่านี้
อยอน่อยๆยยิ้ม่อนฟุบลไป่อหน้า่อา
นายอนยมือึ้นทาบที่อ้า้าย แรเ้นอหัวใทำให้วามรู้สึที่เธอปิเสธมาั้แ่้นัเนึ้นนเธอไม่สามารถปิเสธมันไ้อีแล้ว
เธอหลุมรัยูอยอนเ้าะแล้วสิ
---
แสแสาผ่านผ้าม่านผืนบาเ้าระทบร่าหนึ่บนเีย ยูอยอนันัวึ้น ยี้าบิี้เียแล้วึลมือเ็บเียอย่าเ่นทุวัน
แ่เอ๊ะ... อิมนายอน้อื่นสายว่าเาสิ
อยอนะัมือไว้ เาเินเ้าไปในห้อน้ำ็ไม่พบับนที่เาามหา นไ้ลิ่นอาหารลอยออมาานอห้อถึรู้ว่าัว้นเหุอลิ่นหอมวนท้อร้ออยู่ที่ไหน
"ทำไมื่นเ้า"
"เมื่อืนเธอเมา เลยทำุปแ้แฮ์ให้"
อยอนไม่ถามอะไร่อ เาเินเ้ามานั่ที่โ๊ะ อาารปวหัวหนึบ่อยๆสำแฤทธิ์นเา้อนวมับ
อยอนเยหน้าึ้น พบนายอนนั่เท้าาอยู่รหน้าเา สายาแปลๆับรอยยิ้มแปลๆที่ส่มานั้นทำให้เาถึับไม่ล้าน้ำุป่อ
"ทำไมถึมอหน้าัน"
นายอนไม่อบแ่ียิ้มฟันระ่าย ในอนนั้น วามิหนึ่็เ้ามาในหัว
"เมื่อืนันไ้พูอะไรแปลๆหรือเปล่า" อยอนถามอย่าไม่มั่นใ
"หื้ม? พูอะไรหรอ?"
"อ่อ เปล่า" เา้มลน้ำุป่อ
"อยอนอา เธออบันริๆหรอ"
น้ำุปที่พึ่เ้าไปในปาถูพุ่ลับืนใส่ถ้วยทันที อยอนแทบสำลั เาว้าเอาน้ำเปล่ามาื่มแทบไม่ทัน
"ห้ะ เมื่อี๊เธอพูว่าไรนะ"
"ันถามเธอว่าเธออบ ันริๆหรอ"
"ันบอเธอหรอ"
"อื้ม อนที่เธอเมาอ่ะ"
"อ่า ืออนนั้นันเมา..."
"แล้วมันเป็นวามริหรือเปล่าล่ะ"
"อ้อมัน็ใ่..."
อยอนะั ใบหน้าอเาลายเป็นสีแ วามรอไปมาอย่าหาทิศทาไม่ไ้ เาเม้มรีมฝีปาแล้วลายออเสียหลายรั้ เหื่อเม็เล็ๆเริ่มผุึ้นบนใบหน้าและฝ่ามือ
นายอนหลุำ เธอไม่เยเห็นเามีท่าทีประหม่าแบบนี้มา่อน
น่ารััแฮะ
"แล้วเธอล่ะ ิเหมือนันหรือเปล่า" อยอนถาม
"็ิเหมือนันไยัยโ่"
อุหภูมิบนใบหน้าึ้นสูามอัราเร็วารเ้นอหัวใ นฟั็ยิ้มนแ้มะแ ส่วนนพูอนนี้มหายไปับลุ่มผมอัวเอเสียแล้ว
“ั้น... เป็นแฟนันนะ”
อยอนรวบรวมวามล้าและหน้า้านที่มีอยู่เอ่ยออไป เาประสานสายาับนายอน ายวามริใผ่านวามอน
นายอนยยิ้ม่อนแลบลิ้นใส่เาแล้วลุึ้นวิ่ไปรอบห้อ
“ามมาเอาำอบเอ! แบร่!!”
“หนอย...”
อยอนระโออมาาเ้าอี้แล้ววิ่ไล่นายอนทันที
ยัยระ่าย!! เี๋ยวะเล่นให้พรุ่นี้ลุไม่ไหวเลยอยู!!
__________________________________________________________________________________________
ผลงานอื่นๆ ของ pixppd ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ pixppd
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น